akıl hastanesinden bir günlük

"lise mezuniyetinden sonra o kadar insanı bir arada ilk defa görecektim. heyecanlıydım.gün gelip çattı. süslendim,takım elbisemi çektim üzerime, meğer ne de yakışıyormuş bana günlük. parfüm bile sıktım sırf sibele hoş görünmek için.tip yönünden çok pozitif bi durum yok bare karizmamızı kuvvetlendirelim.
sibelin beni çağırdığı saatten yarım saat önce vardım evine. yukarı çıkmaya cesaret edemedim.onu beklemek daha mantıklıydı. çok bekletmedi zaten. siyah topukluları ve kırmızı elbisesiyle pıtı pıtı iniverdi aşağıya. selam verdi, sarıldı ve arabaya binerken öyle güzel gülümsüyordu ki o saniyelik anda onlarca kez dua ettim " ne olur rezil etme beni bu akşam ne olur" .

ama rezillik çıkacağı başından belliydi, parti veren şirket bir pgibolog departmanıydı bir nevi klinik.bu haberi duyduğum zaman yüzümün aldığı hal ile beraber sanırım sibel ile hiçbir şansım kalmamıştı ama daha uzun bir gece vardı önümüzde, görecektik.