sevilmiyorum

tam bana layık bi başlık. hakketiği yeri de bulmuş oldu
günlerden esintili ferah bi ramazan sabahına yelken açmış gemimde bilinmezliklere yelken açmak isteyen sürekli aynı yükü x'ten y'ye taşıyan bi kaptanım
gemimin kıçı gibilmiş başı ise 60 yaşından sonra çalışmaya devam eden insanlar gibi bildiği yolu unutana kadar gidip gelecekmiş gibi hareketsiz
bense elimde dümenim 5-10 derecelik sağ sollar yapıp gönlüme eğlendiriyorum sürekli gittiğim yol kara yolu olsa şimdiye magmayı gibmiştim diyorum içimden
bir rüzgar esiyor öylesine sıkı tutuyorum ki dümeni inanamam. başka inanacak adam da yok amk.bi ben varım yalnızım diyorum
gemimin hareket etmesinden benim korktuğum nasıl da ortaya çıkıyor. giberim diyorum kıracam dümeni gidecem ufuklardaki aydınlıklara.
sonra gemideki yükler geliyor aklıma.lan onca malı atsan israf yesen kul hakkı sen devam et ulaştır diyorum kendime ve son deyişim olmayacağını bilmenin hüznü...
size dümeni rüzgarı malları tek tek açıklmayacağım gerek de yok zaten okumayacaksınız amk. başlık benim sevilmiyorum.