akıl hastanesinden bir günlük

"14 mart 2003
1 aydır alamadım seni elime, gezdiremedim bahçede kusura bakma.bi organizasyon fikri çıktı Nusret abiden."yav doktor bey bu gençlere bi güzellik yapma vaktin geldi bence,bir sürü sanatçı,bir sürü komedyen dolanıyor ortada. eminim bi çoğu buraya ücretsiz gelecektir.". kabul etti başhekim ama sadece yeşil kodlular için.ve evet günlükçük ben de varım onlar arasında. zevkli olacak. burada bir ilk olacak belkide.hem doktorlar hem biz yeşil kodlular eğleneceğiz.bu arada biz de doktorlara beyaz kodlular diye sesleniyoruz. burada moda oldu bu espri. biliyomusun belki de özlerim buraları dışarıdayken. nusret abiyi özellikle.
tarih verdiler bana, aniden büyük bi sorun çıkmazsa nisan 21 de çıkıyorum buradan. annem gözyaşlarına boğuldu. babam da saklayamadı kendini.ama o bakışlarınız, gözlerinizdeki o acıma... 28 yıl oldu sevgili ailem ama emin olun sileceğim gözlerinizdeki o duyguyu.
iş bulmam lazım tabi önce, babama söyledim bu durumu.gel yanıma dedi. evet olurdu tabi,hem işi de biliyordum. inşaatlardayım çocukluğumdan beri. babam inşaat mühendisi günlük. neyse hadi bakalım neler olacak. kafamda planlar çok. bolu yedigölleri görmek istiyorum,o doğa güzelliğini... berat anlatmıştı hastahane bahçesinde dediğine göre büyülüyormuş insanı.ben espri sanıp gülümsemiştim ve kızdı bana. güya onu büyülemiş ve bu yüzden buraya düşmüş.ah berat ! oraya gideceğim ve fotoğraflarımı çekip sana getireceğim. belli ki özlemiş orayı. boluluymuş zaten. evet günlük işin özü çıkıyorum bir sonraki sayfalarını sokaklardaki hikayelerim süsleyecek."