bakış açınızı değiştirecek bir hikaye

gamzeyle görüştük,
üsküdar sahilinde,
birbirimize sarıldık,iki sevgili gibi, iki arkadaş gibi, abi kardeş gibi, değişik bir histi o sarılma, ağlıyordu gamze,
çok hızlıydın be bitanem çooook...demişti sadece,
bende başlamıştım ağlamaya, vay dıbınakoyayim ya.. yemin ederim tüylerim diken diken lan şuan,
sana demiştim ama ya hep ya hiç diye gamze
ne geçti elimize be pedro, ben mutluydum ilk evimizde, aldığım maaşla mutluydum, niye soktun bizi bu hayatın içine be pedro
bişey diyememiştim,
bi banka oturduk,
başını omzuma yasladı, denizi izliyorduk,bi sigara yaktım,
düşünüyordum,
burayada yazmıştım hatırlarsanız,
gamzeye bir ev almıştım, bide güzellik salonu açmıştım,
gamzenin durumu iyiydi yani,
yinede şimdi geri dönüp onları istemek,
ne bana yakışırdı, nede herhangi bir erkeğe,
bunu düşünmek bile utandırmıştı beni a.q,
lafını bile açmadım,
ne yapıyorsun nerede kalıyorsun? oğlumuz nerede diye sordu,
seraptan bahsettim, onunla kaldığımı, çocuğunda onla durduğunu söyledim,
fazla üstelemedi , biliyordu,
verdiğim karardan dönmezdim, inada bindirirdim işi, çocuğu yinede görüştürmeyecektim gamzeyle,
hala kokain kullandığından taş içtiğinden haberim vardı, eskisi gibi olmasada kullanıyordu,
biliyorum kabul etmessin ama, istediğin zaman gel benim yanımda kal dedi,
kabul etmeyeceğimi biliyorsan söyleme be gamze'' deyip gülümsedim,
bir kaç sarılma faslından sonra, evin yolunu ttuttum,
serabın evinin yolunu yani *