aslında herşey güzel başlamıştı

ara vermek, şarkının en güzel yerinde gibimsonik bi şiirin girmesi gibiydi.
ayrılık, dünya güzeli saçlarının gitmesi..
1 hafta oldu. gelmedi. başkalarıyla gülüyordu selinde.
başkaları yanındayken denizinde selininde kokusunu çekiyordu
karışıktım. ertesi hafta okul vakti
yanıma geldi.
gülmedi.
o sıktığı parfümünün kokusu zerre ilişmedi burnuma.
sacları benim için salınmıyor,
gözleri bana bakmıyordu.
banka oturduk.
aynı denizle yaptıgımız gibi. korktum.
"- arkadaş kalalım mı? dedi.
- gibtir git dedim."
bu sahne hiç gitmedi aklımdan
aynı replikleri bir başkasıyla yaşamak istemediğimden dolayı
- ayrılıcaksan git sen. hiç bişey söyleme. sadece git. giderken dönme yüzüme,
gülme, savurma saçlarını.. kaçır hatta gözlerini. sırtını dön. saçlarını öne at, öyle git.
sustu uzun bi süre.
ben ona bakmıyordum. o da bana
ee hadi amk romantizim yapıyoruz da zil calacak
- tugay dedi.
- efendim dedim
- beni sevebilicek misin? sevemezsin ki dedi.
gözleri, gözlerimi idam ediyordu..
hayatımı ilk kez bir kadının, kirpiklerinde bıraktım.
- seni sevmiyorum dedim.
kalkmaya yeltenirken gidicekken tuttum kolundan.
- ama senden hoşlanıyorum. eğer denizi unutturucak birisi varsa bana, o sensin. değilsen de, ol dedim.