aslında herşey güzel başlamıştı

aslına bakarsanız kız da öyle aşırı güzel değildi.
ama mavi gözleri vardı, okyanus gibi..
saf bir güzelliği vardı.
- bir sorunun mu var dedi?
- ne gibi dedim
- yüzün asık. utandın mı yoksa diyip hafiften sırıttı.
- yok gayet iyiyim dedim.
- peki öyle olsun dedi.
5 sene olmustu annemle babam ayrılalı. aslında hepiniz babanızdan nefret etsenizde
ya da cogunuz
en azından bir kısmınız.
babasız büyümek ne demek, bilemezsiniz.
sadece annenin size hem analık hem babalık yapmasını da bekleyemezsiniz.
bu yüzden erkek tarafım, kaba tarafım hep biraz sönük kaldı açık konuşmak gerekirse.
her olaya sakinlikle yaklaşmıştım. kavga hep 2. plandaydı
bir kaç dakika daha geçti. aslında kızla konuşmak istiyordum ama utancımdan yapamıyordum.
sonra dayanamadım.
- benimle neden konuşmaya çalıştın dedim?
ağır ağır döndürdü kafasını.
şaşkın bi surat ifadesi vardı, hala hatırlarım.
- bilmiyorum ayaktaydın otur istedim. bizim okuldaydın adını öğrendim. özel bi anlamı yok dedi.
- anladım dedi
bir tebessümle devam etti
- neden merak ettin seninle neden konuşmaya çalıştıgımı dedi?
bu ne gibik bi soru amk