bakış açınızı değiştirecek bir hikaye

yanımda makine yoktu dıbınakoyayim, bana ait bir kelebek bıçağından başka hiç birşeyim yoktu,
nasıl istememiştim fırattan bi silah dıbınakoyayim,
terlemeye başlıyordum artık,
sonra bi an durup sakinleşmeye karar verdim,
hareketlerim sıradışı olmaya başlarsa,
mithat yılların huursuydu, her türlü anlardı birşeyleri,
hır çıkardı,
hoş geldin koçum, geç buyur karşıma say paketleri, 20.000liramı getirmedin galiba ? yanında bi çanta olması lazım değğilmi pedro efendiii
unutmuştum a.q
abi dedim yukarda bi yere bıraktım parayı, malı arabaya yüklerken veririm paranı sıkıntı olmaz dedim
iyii hadi bakalım dedi,
paketleri sayda ekgib çıkmasın, bizde paketlerin parasını sayalım koçumdedi
onlar parayı sayarken bende yalandan paketleri sayıyordum,
heran kıyamet kopabilirdi dıbınakoyayim, o pgibolojide nasıl paket sayayım ben,
derken garajin içindeki ofisten mithaaat diye bi seslenen bi kadın sesi duydum,
irkildim gözlerim oraya dikilmişti,
kapıyı 40lı yaşlarında, kucağında ufak bi kız çocuğu, elini tutan 6 - 7 yaşlarında bi erkek çocuğu vardı kadının,
mithat kadına dönüp,
nurhayat yukarı geçin birazdan geliyorum bende dedi,
ayağa kalkıp nurhayatın kucağındaki kız çocuğunu alnından öptü,
bana dönüp dediki,
evlat sahibi olmanı tavsiye ederim koçum, büyük olgunluklar katar sana, artık onlar için nefes alıp vermeye başlarsın dedi,
ulan a.q mithat en hassas yerimden vurmuştun beni,ben o manzaradan sonra bu gece nasıl seni şiledeki depoya zütürüp ağzını burnunu kırıp öldürene kadar dövecektim seni,
ah ulan ah