beyler arkadaşım askere gidecek onu korkutacak

askerlik dedin de
yıllar önce mahallemizin kahvesinde oturmuş, her zamanki gibi okeyimizi oynarken, am züt meme muhabbeti yapmayıda ihmal etmiyorduk. birden bir hışım hamza abi gelmiş, ananı gibeyim yoklama gelmiş askere gidecem dedi. vay dıbına koyayım hamza abi demiş, zütüne ve sırtına şaplak vurmayı ihmal etmemiştik. haftaya gidiyorum huur cocukları, beni geçiririsiniz artık dedi, arkadan mahallenin gerizekalısı ancak ve ancak aramızdaki tek üniversteli hulusi, geçiririz tabi abi ama ben fena geçiririm eheheheh dedi. bir hışım çullanıp dövdük, en fazlada şükrü abi dövdü, sinirliydi. neyse konu bu değil. hamza abiyi otobüse bindirme zamanımız gelmişti. demin bahsettiğim hulusi denen huur çocuguda gelmiş, anlam verememiştik. hulusi geldi, hepimizden özür diledi, üniverstenin tiyatro kulubündeki toybarstan öğreniyorum bunları, birbirlerine hep böyle espriler yapıyorlar dedi, ve bizde yufka gönüllerimizle, üniverstenin ne kadar taktan bir yer olduğuna da kanaat getirerek, hemen onu affettik. ama ben yememiştim. yanımda duran 12.5 yıllık kankam kürşata, olm bak bu huur cocugu birşeyler yapacak dedim. kürşat, yok be abii birşey yapmaz dalgana bak dedi. hafiften huzursuzlanmıştım. o sıra şükrü abi omuzdan omuza alınıyor, sürekli mahallenin yumuşak çocuğu olarak bilinen zeki tarafından havalara atılıyordu. artık gitme vakti gelmişti. otobüsümüzü arıyorduk. şükrü abiyi bindirdik kahveye gittik. ertesi gün öğrendik ki hulusinin cepçilik huyuda varmış. biletleri değiştirmiş, şükrü abiyi diyarbakıra yollamış. şu an şükrü abi hala asker de, hulusinin de avrupada malikanesi var.

özet: askerlik zor.