bakış açınızı değiştirecek bir hikaye

neyse emreyle falan uğraşacak vaktim yoktu artık. büyük kovalıyordum ben artık, mithat gibi, reşat gibi insanların içindeydim artık,ne işim olurdu itle köpekle dıbınakoyayim.
ben kendi kendime evde kafamı giberken, derken akşam olmuştu,
reşatı arayacaktım ki,o aradı
nerdesin aslan parçası ?
'abi semtteyim, buluşacaksak hemen çıkayım şimdi atlıyayim bi taksiye
tamam koçum kozyatağında buluşalım gelince ara beni adresi vereyim,hem yemek yeriz hem işimizi konuşuruz
reşatın beni araması aslında büyük bi olaydı beyler, yani bu olayın ciddiyetini gösteryordu, gerçektende bişeyler olacağının ciddiyetini gösteriyordu. boş bir mevzu dönmeyecekti o akşam yemeğinde,
lak lak yapılmayacaktı, zaten reşat gibi bi adamın böyle boş konuşup muhabbet edeceğini hiç sanmıyorum *
herneyse evden çıktım yaklaşık yarım saat sonra koz yatağına geldiğimde, reşatı aradım verdiği adrese gittim,
gayet şık , beşyıldız lüks bir restoranın teras katındaydı,ve teras katı ona özel boşaltılmıştı,
sadece ikimiz vardık teras katında
bir kaçtanede reşatın yanından hiç ayırmadığı,
ipi kopuk bir kaç lavuk, reşatın yancıları yani,
asla tek görmemiştim zaten bu adamı, mutlaka etrafında bi kaç kişi olurdu,
ee kolay değil a.q,ne hasımları vardır diye düşünmüştüm bu adamın...