anasını satiym ne biçim hayat

ders çıkışı eve gidip yatağıma uzandım. kızın yüzü gözümün önünden gitmiyordu. o sarı saçları, yeşil gözleriyle , incecik vücuduyla , o ses tonuyla aklımı başımdan almıştı.
acaba tekrar görmek için aynı kafeye mi gitmeliydim? yo hayır orada ne gezsin şimdi? hem dersi vardı zaten. fakülte çıkışında beklesem?
gene olmazdı beni abaza sanardı heralde. neyse yarın görürüm...
düşüncelerim birbirine girmişti.

---
şimdiye kadar işlediğim cinayetlerde , hep birilerini gözüme kestirip sonra işini bitirmiştim. ama bu kızı gördüğümde öldürme hissi yok olmuştu. demekki güzel duygular, her insanı değiştirebiliyormuş. aşık olmuştum ve ondan başkasını düşünemiyordum. galiba içimdeki katil gitmişti.
daha doğrusu gittiğini sanıyordum...

---

ertesi sabah uyanıp fakülteye gittim. dersten çıktığımda karşıdaki bankta tek başına oturuyordu. yanına gitmekte tereddüt ettim ama sonunda gitmeye karar verdim. yanına oturduğumda üzgün olduğunu gördüm.
çok tuhaftı onu üzgün görünce ben de üzülmüştüm. galiba gerçekten tutulmuştum.
konuşmaya çalıştım:
- neyin var tuğçe , neden üzgünsün?
- sözlüde hoca beni kaldırdı yapamadım. hiçbirşey bilmiyorum. bu gidişle sınıfta kalıcam. kalırsam aileme ne derim?
-istersen sana ben yardımcı olabilirim
-nasıl?
-bu seneki derslerini tekrardan özet geçerek önemli yerleri anlatırım. sen de sınıfını geçersin
-gerçekten mi ? çok teşekkür ederim hakancığım , nerde çalışabiliriz?

bir anda hakan"cığım" olmuştum .resmen fırsat ayağıma gelmişti. onunla iyice yakınlaşıp ilişki kurabilirdim. ve ona şu teklifte bulundum:
- benim evde çalışmaya ne dersin? kütüphanede çalışırsak insanlar seslerimizden rahatsız olabilir.

o da iyi niyetime inandı ve kabul etti:
- tamam olur. ne zaman başlarız?
-bu akşam başlayalım istersen
-tamam olur

sonra tekrar teşekkür edip derse gitti...

ben mutluluktan uçuyordum. hemen eve gidip temizlik yapmalıydım.
---

eve gelip hırdavat malzemelerini yani " hobilerimi" kaldırdım. etrafı süpürdüm . çay demledim. patates kızarttım. sonra temizce giyinip fakültenin önüne gittim ve beklemeye başladım.

çıktığında onu eve zütürdüm. içeri geçtik . biraz sohbetten sonra ders çalıştırmaya başladım...
artık onun yanındaydım. hemen yanında...
ne öldürme isteği kalmıştı, ne katil güdülerim. hepsinden arınmıştım sanki...

ta ki o güne kadar...