fakir olduğunuzu anladığınız anı yazın

beyler entryleri okuyunca zihnimde canlandı anılar.

bi defasında lise 2deyim çok iyi hatırlıyorum. son ders bilgisayar dersi ve bilgisayar laboratuarında olacak. son dersten bi önceki tenefüs arkadaşla şakalaşırken benim ayakkabının ön tarafının altı çıktı. tabanıyla üst tarafı birbirinden ayrıldı. arkadaşlar müdür yardımcısına git izin al eve it dediler. gittim adam hiç giblemiyor amk zaten 1 ders kalmış ona da gir öyle git dedi. masasındaki bantla ayakkabımı bantladı öyle derse gönderdi. tabi ben müdür yardımcısıyla konuşurken zil çaldı herkes derse girdi. bilgisayar laboraturına geldim kapıyı çaldım içeri girdim. sınıf u şeklinde olduğu için herkes beni rahat görebiliyor ve bana bakıyor. hoca niye geç kaldın dedi hocam küçük bi kaza oldu da dedim ayakkabımı gösterdim herkes güldü lan orda. ben durumu tiye alıyormuş gibi görünsem de çok pis koydu lan.
neyse asıl koyan bu değildi zaten. aynı mahalleden bi arkadaşım vardı hem okulda hem mahallede en yakın arkadaşımdı. o gün okul çıkışı her gün olduğu gibi birlikte otobüs durağına yürüyorduk birkaç arkadaş. tabi benim ayakkabıdaki bant yürüye yürüye söküldü. bu benim arkadaş dedi kanka sen biraz ilerden git. o an içime bişey oturdu lan. ama hiç bozuntuya vermedim. o an olayı espriye vurmaya çalıştım saçma sapan bir iki şey söyledim filan neyse sonuç olarak onlardan biraz mesafeli yürürken ayakkabının tabanının asfalta vuran sesini nasıl azaltabilirim diye şekilden şekile girmiştim.
sonrasında da gidip 10 liraya dandik bi ayakkabı almıştım ama o da ayrı bi hikaye. hatırlatmayın lan :(