yüzümdeki yara izinden nefret ediyorum binler

Stephan King'in Cep kitabından bir söz " şimdi beni duyuyor musun " , kafamın içinde tekrar tekrar yankılandı bu söz " şimdi beni [DUYUYOR] musun? . Telefon konuşması geldi tam o an aklıma , beni cep telefonundan aramıştı bu bi tesadüf müydü? aman tanrım katil o diye geçirdim içimden , tam düşüncelere dalmışken kapı sesiyle irkildim. neredeyse koltuktan düşecektim. korkarak mutfağa gidip ilk gördüğüm bıçağı aldım. Usulca kapıya doğru yürüdüm.-Postacı- diye bi ses duydum kapıdan. (Postacı mı, hala posta var mıydı tabi internet şiparişleri dışında iyi de ben birşey sipariş etmemiştim ki ailemin de internetle arası yoktur). Korkum iyice arttı bıçağı elimde tutuyordum ama arkaya gizlemiştim elimi böylece bişey yaparsa saldıracaktım saplanmasa bile en azından şaşıracaktı bu sırada bir fırsatım olabilirdi kaçmak ve yardım istemek için.U sulca kapıyı açtım..
-Arda ... sen misin diye sordu.(lan biraz kibar olsana yavşak "siz" kelimesine ne oldu)
-Evet buyrun nasıl yardımcı olabilirim ?
-Size posta var lütfen şurayı imzalar mısınız? (yola gel şöyle yavşak)
-Kimden
-Bilmiyorum ödemesi yapılmış

Diğer elimle imzalayıp postayı aldım kapıyı örtüp merakla ilk bulduğum kanepeye oturdum ve postayı açmaya koyuldum