yoğun istek üzerine gerçek hikaye anlatıyorum

herkesin belli başlı huyları alışkanlıkları vardır beyler benimkiyse sevdiğim birinin göz yaşlarına dayanamamktır. herkes çocuğun üstüne giderken birden bağırdım: kesin lan!!

daha önce de anlattığım gibi bu köprü olma durumu bu dostluk elçisi olma durumu hiç bi zaman değişmedi beyler. çoğu zaman kendi babasını karşısına alan adamlar ben bi şey söylediğim vakit bi bildiği vardır diyip dinlemeyi tercih ederler. ve yine öyle oldu

adamımızın yanındaki koltuğa oturdum ( koltuk mu sandalye mi belli değil amk yerindeki şeyler). masadaki peçetelikten peçete çıkardınm uzattım. size yemin ederim ki yalan söylediğinden en ufak bi şüphem yoktu ama içimden bi ses adamımızın başının belada olduğunu söylüyordu bu yüzden hiç bi şekilde kızgınlığımı belli etmeden sadece sessizliği sağlayıp bekledim. aylar sonra anlatacak olsa aylarca orada beklerdim