ekmek sigara ve kan

Tüm gücümle koştum yukarıya doğru, asansörü bile bekleyemezdim. Neden benimle görüşmek istemiyor! Geceden gündüze ne değişti? Çabuk çabuk çıktım yukarı. Fosforlu kedi gözlü bir adamdan farksızdım artık. insanlara çarpıp çarpmadığımı dahi hatırlamıyordum. Odasına kadar koştum, kapıyı açtım, nefes nefeseydim. “zeynep!” diyebildim sadece. Tüm ofisin uğultusu kesilmiş, sadece bilgisayarların fanlarının çıkardığı ses duyuluyordu ortamda.. bi kaç saniye kalakaldım öylece. Zeynepin masası boştu. Hemen yanındaki arkadaşı zuhal’e döndüm..
- Nerde? Zeynepim nerde? Neden masası boş, nerde?!
- Sakin ol, haberin yok mu senin.. nasıl haberin olmaz, zeynep dün işi bıraktı.
- Saçmalama zuhal! Neden öyle bişey yapsın, nasıl benim haberim olmaz bundan!
- Doğru dürüst konuş benimle! Bıraktı diyorum neresini anlamadın bunun. Sana söylememiş, iyi ki de söylememiş zaten!
- Zuhal?! Neden bana karşı bu kadar öfkelisin, özür dilerim az önceki tavrım için, ama sen bana karşı hiç böyle değildin?
- Yeter, lütfen çıkar mısın dışarı!

Zuhal.. dünyalar tatlısı bir kız zuhal. O kibar, o konuşkan, o tatlı dilli zuhal bana karşı belki de gösterebileceği en çirkin yüzünü gösteriyor.. geceden gündüze ne oldu? Çabuk çabuk anlamaya başlamam lazım! Ne oldu?