ekmek sigara ve kan

-saol adamım, seni koşarken görmek beni duygulandırdı
-adamım neden koşmadığımı şimdi çok iyi anlıyorum ben de
-kendine iyi bak dostum, bir gün tekrar görüşücez
-sen de dostum
..

Boston havalimanına yetişmek için cadde boyunca yürüyüp sonra da metroya ulaşmam gerekiyordu. Bu saatte trafiğe girmek bir seçenek bile sayılmazdı. Türkiye'ye dönüyor olmanın verdiği mutlulukla adımlarımı hızlandırıyor, yerimde duramıyordum. MIT'e (Massachusetts Institute of Technology / Massachusetts Teknoloji Enstitüsü) geleli tam 4 yıl olmuştu. Odtü'yü birincilikle bitirdikten sonra hocamın tavsiye mektubu ve girdiğim bir kaç sınavdan sonra hayallerim gerçek olmuş ve mit'e girmiştim. Bugün ise mit'ten mezun olup Türkiye'ye döndüğüm gündü. Zaten varlıklı bir ailenin çocuğu olduğum için günlerim hep güzel geçti ve içimdeki durduralamaz öğrenme isteği de bir yoluma çıkan tüm engelleri kaldırmamda yardımcı oluyordu hep. istanbul'dan kopup Ankara'ya üniversite okumak için gittiğimde bile o gri şehre katlanmak zor gelmemişti. tunalısından 7. caddesine, Arjantin'inden Bahçelievler'ine girip çıkmadığım mekan kalmamıştı. şanslı bir bintim kabul etmek gerekirse. hem param vardı, hem kafam çalışıyordu, hem de yakışıklıydım. şansım da o güne kadar hep yaver gitmişti. bir şekilde evren, bana sunabileceği tüm güzellikleri cömertçe sunuyordu.