dumanlı 1 5 senenin ardından

Fotoğrafına bakıyorum gözümü kaçırmadan, aylardır yoktu ve çok özlüyordum.

Sanırım ihtiyacım vardı, bu boşluk düştükçe çekilmez bir hal alıyordu.

Bunları düşünürken sokağın tüm ışıkları gitmişti, işaret miydi ?

Dönüyordum, etrafıma bakıyordum bir çıkış yolu yok Tanrım.

Niye suskunsun sidelyam, konuşsana?

Aylar sonra dalgayı tekrar kullanmıştım, sonum muydu, umudum mu, hayatım mı tutunduğum dal mı bilmiyorum.

Bildiğim şey beni kendime getirdiği.

Kapı çalıyordu, açıyordum sidelyam karşımdaydı

• Ne o kapıda mı bekleticeksin beni ?

Ölülere sorun bu halimi, anca onlar bilir neler hissettiğimi.

• Aylardır yoksun, seni özlüyorum, neden yapıyorsun bunu bana ?

Elimi uzatıyordum, ordaydı tutuyordum çocuk, hissediyordum

En gerçekten daha gerçekti.

- Hayal dediler, gerçek değil dediler.

Elini uzattı

• Bu da mı gerçek değilmiş ?

• Kıskanıyorlar bizi, izin verme onlara

• Ayırabilirler mi bizi ? Kolay mı ? izin verir misin ?

Sarıldım, tek yapabildiğim buydu.

Kandırıyorlar mıydı beni, ondan uzak durmam için ?

Neydi bu ?

Bazı şeyleri anlatması çok güç, hayal ile gerçeği kaybediyorsunuz, bazen farkındasınız bazen değil, tek pgiboloji içinde yaşamıyorsunuz.

Beynin türlü oyunları var size karşı..