amerikan hapishanesine düştüm olaylar fena

Neyse girdik lobi gibi bir yere. Başgardiyan kuralları anlatıyor, burası onun çöplüğüymüş, itaatsizlik eden direkt hücreye gidermiş… ve onunla konuşurken her zaman için kumandanım diyecekmişiz. Sanırsın ki Çanakkale cephesine düştük.

Ben de çok uyanığımdır bu arada beyler. Geçtiğim yollardaki en ufak ayrıntıları aklıma yazmaya çalışıyorum olası bir kaçma girişimi için. Hani sherlock holmes izledikten sonra bi 10 dakika kadar bi kafa yaşarsınız. Hiçbir ayrıntıyı kaçırmak istemezsiniz hayatta. Hah işte o hesap. Gardiyanların kimlik numarasıydı, yerlerdeki karo sayısıydı aklınıza gelebilecek her türlü şey. Başgardiyanın dikkatini çekmiş olacağım ki bana seslendi:

- Hey sen?
- Buyrun kumandanım!
- Ne güzel selam veriyorsun öyle. Asker miydin?
- Evde çalıştım kumandanım!*
- Aferin. Nerelisin sen?
- Türk’üm!
- Hmm türk ha… bu adama çok dikkat edin, yakın markaja alın.

Savaşın acısı hala akıllarında tabi. Gerçi Amerikalılarla savaşmadık ama ingilizler falan anlatmıştır onlara.