1. 22426.
    +27
    http://fizy.com/song/daft...williams-get-lucky/3ye3ap

    şimdi gelelim son bir kaç yeni gelişmeye, son part olsun bu, noktayı koyalım. daha da kafanızda aydınlanmayan bir şey kaldıysa da kafanızı öpeyim afedersin (:

    okan'ı sormuşsunuz, okanla hala görüşüyoruz ama takdir edersiniz ki artık epey açıldı ara..gözden uzak olan, gönülden de ırak oluyor malum. bir de benim tüm dünyam ebru oldu şu son bir kaç senede o yüzden gözüm de kimseyi görmüyor. yine de ara ara yazışıyoruz. şimdi bu facebook dene dalga var, o çok güzel bir şey bak gerçekten. benim zamanımda yoktu bu(hep böyle bir cümle kurmak istemiştim ahahaha yaşlanıyor muyum lan yoksa?), ben üniversitedeyken olaydı o facebook, çok daha manyak şeyler olabilirdi hayatımda..neyse..facebook sağ olsun işte, dedim ya artık dünya küçük. devamlı insanlar birbirini görüyor, okan amerikada sıçsa afedersin, benim burada haberim oluyor.

    daha amca olamadım, evlenen arkadaşlardan hiç birinin çocuğu yok. gerçi nilay ve begümün ki yolda, olsalar da patikleri alıp gitsek görmeye (:

    bir de tabi şu var panpalar, anlattıklarımdan zaten anlamışsınızdır, üniversite de kurulan dostluklar gerçekten çok önemli, ayrıca çok da kalıcı oluyor. bu konuda muhtemelen asker arkadaşlığı bir, üniversite arkadaşlığı iki numaradır.

    liseden can ciğer olup bugün görüştüğüm bir avuç adam var. ilk okuldakilerin çoğunu facebookta bile bulamadım. geçen şişko, kara çarşaflı çocuklu bir kadın ekledi beni facebooktan, hayrolsun inşallah dedim, meğer orta okul arkadaşımmış..tay gibi kızdı amk..nasıl o hale gelmiş bir tak anlamadım..hayat işte..

    başka bahsetmediğim, bahsetmeye değer kimse kaldı mı bilmiyorum.

    bir de şu son bombayı patlatıp öyle bitireyim bu hikayenin expansion pack ini,

    hikayeyi okuttum arkadaşlar.. (:

    kimlere okuttum, birincisi tabi ki tolgaya okuttum,

    ikincisi, inanamayacaksınız ama ebruya okuttum..evet yaptım bunu, hatta tam olarak geçen hafta yaptım. tam bir çılgınlık biliyorum, zaten kız 6-7 günde bitirdi, her gün başka bir ruh haline girdi resmen, hatta bir gecesi konuşmadı lan benle..resmen ağlamaklı oldu, bitirdiği akşam da aldı beni yemeğe çıkardı sağ olsun (:

    tolganın tepkilerini buraya yazarsam pek çoğunuzun dalağı, diyaframı çatlayabilir, zira şu an düşündükçe bile gülme geliyor, nefesim gidiyor arada ((:

    tabi şöyle bir ekleme yapmak gerek, ikisi de hikayenin inci sözlükte paylaşıldığını bilmiyorlar ve ikisi de hikayenin benim tarafımdan yaklaşık iki aylık bir çalışma sonucu makaslanıp, softlaştırılmış halini okudur. çünkü sözlükteki haliyle teyzem.com ya da hikeye69.com dan bir farkı yok amk yazdıklarımın..bildiğin +18..şimdi durup dururken bir de sapık yaftası yemeye gerek yok tanıdıklardan..gerçi sapık olduğumun farkındalar zaten de, işte tescillemeyelim daha fazla :p

    sevişme sahnelerini tamdıbını, ayrıca ebruyu fazlasıyla üzeceğini düşündüğüm bazı bölümleri komple çıkardım..hikaye tahammül edilebilir hale geldi.
    eskişehirdeki günah gecesinde, benim ne taklar yediğimi elbette ebru da biliyor ama, bunu öyle ballandıra ballandıra yazdığım o satırları okumasına hiç mi hiç gerek yok yani..o yüzden o tarz kısımları okuyucunun yorumuna bıraktım biraz da..hani nasıl
    çocuklar duymasında filan yorganın altına girdiklerinde "ayh haluk oyşş" tarzı sesler gelip sahne değişiyordu da biz bunların hardcore yaptıklarını hayal ediyorduk ya,
    aynen o hesap..

    tolga yazdıklarımı ciddi ciddi yatırıma dönüştürmekten bahsetti, eline versem koşa koşa yayın evine gidecek yani o kafada (:

    ebru'nun nihai yorumu "senden korkulur" oldu.. (:

    işte anlayacağınız panpalar, hikayeyi oluşturan yaşanmışlıkların sonrasında gelinen nokta, reelde budur. artık ebru'dan sakladığım hiç bir şeyin de kalmamış olmasının verdiği rahatlıkla, hayatın bize getireceği mutlulukları bekliyorum sadece. askerden de sağ salim dönersem, işte o zaman bundan öncesinin hikayesini mutlu sonra bitirmiş ve bambaşka, yeni bir masala yelken açmış olacağım.

    o güne kadar "tamam artık kurtuldum" diyemiyorum. ne zaman ki o dolma kalemi tutan ellerimiz imzayı atacak, ne zaman ki ben o duvağı açacağım, ne zaman ki o pistte ilk dansı yapacağız, o zaman işte "oh" diyebileceğim, "kurtuldum" diyebileceğim.

    bu güne kadar yazdıklarıma değer verip okuyan panpalarıma da teşekkür ediyorum. böyle kuru kuru değil, soru işaretlerini giderek teşekkür etme yolunu seçtim. bu gecelik pek kimsenin haberi olmadı, ama nihayetinde hikayenin gerçek takipçileri sonucu öğrenecektir diye umuyorum (:

    hepinize saygılar, sevgiler, selamlar,
    en az benimki kadar mutlu ve mesut bir hayatınız olmasını diliyorum ve şayet paylaşmaya değer bir şeyler yaşayacak olursam, askerden döndüğümde, askerlik anılarımı anlatırken görüşmek üzere deyip, çekiliyorum. (:

    esen kalın panpalar.
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster