sağ kolumu nasıl kaybettim anlatıyorum

peder bey artık eve daha fazla uğrar oldu. anlamıyodum amk bu adam bi sebepten dolayı sanki bana kızmış. sanki yıllardır anasını gibmişim de onun ezeli düşmanıymışım gibi. değişik bi adam amk. bana niye kızgın kendimi bildim bileli sorgularım zaten.
eve uğrar benle pek muhatap olmaz ama bikaç kuruş bişey bırakır pide lahmacun falan getirirdi arada da.
250 bin lira kornet dondurma alıyordu sanırım o yıllarda. belki daha az bi miktara ama yine pahalı. işte ben hep ondan yerdim. bıraktığı para bana göre çoktu amk. ama korneti evde saklanarak yerdim paylaşmak istemediğimden değil. biz kapıya diğer çocuğun canı çekmesin diye ekmek arası sarelleyle çıkmayan nesildendik.
ev sessizdi amk. tek başıma yaşıyordum. peder yine geceleri geliyordu. yusuf diye bir arkadaşım vardı. bizde atari falan oynuyoduk. ev benimdi amk. kimse gibimde değildi. arada yusufun annesi meryem abla gelirdi.
-oğlum bi ihtiyacın var mı?
+yok
-sana temiz külot atlet getirdim.
+ben yusufun donunu giymem.

bu şekilde saçma sapan muhabbetler üsütümü başımı ıkardı amk. pederin gibinde değildi sağolsun.