beyler öykü yazıyorum okumak ve değerlendirmek

Uyandığında gün çoktan başlamıştı. Güneş ışığı perdenin arasından süzülüp gözüne nüfuz ediyordu. Yine aynı günlerden biri dedi kendi kendine. Yataktan kalkmayı hiç istemiyor güneşin kaybolmasını istiyordu. Fakat evren yine ona istediğini vermedi. Güneşin kaybolmasını istedikçe güneş ona inatla yükseliyordu. Güneş ışıkları azılı bir düşmanına saldırır gibi onun gözlerine saldırıyordu. Evrenden daha önce ne istemişti ki? Her insanın isteyeceği basit şeylerdi istekleri.Bir aile,bir dost, belki de bir sevgili..Ama olmadı evren onu yalnız bırakmak için vardı sanki.Bu düşüncelerle yatağından kalktı. işi bırakalı 2 gün olmuştu. Yeni bir iş bulması gerekiyordu. Yine kendi kendine konuştu:Madem işten atıldım tekrar neden iş bulmam gerekiyordu ki?Ya da madem bir işe ihtiyacım vardı neden sahip olduğu işi bırakmıştı ki?Bu soruları sorarken bir şeyin farkına vardı. Aslında her gün farkına vardığı her an farkında olduğu bir şeydi.O da sürekli kendi kendine konuşmasıydı. Kendi kendine konuştu yine:Ne kadar çok kendimle konuşuyorum deliriyorum galiba dedi. Daha sonra o sözü hatırladı.”Kendi kendine konuşmayana deli derler.”Deli olmadığının farkındaydı. Sadece yalnızdı.Ona göre sadece yalnızlar kendi kendine konuşurdu. Dünden kalan tost ekmeğini yedi ve dışarı çıktı.

Şehrin merkezine gidip yeni bir iş bulmak için otobüse bindi. Zihnindeki soruları en çok kurcaladığı alanlardan biri de otobüslerdi. Zihninde her zaman kurcalanacak sorular oluyordu. Yeni bir iş arayacak olması ona aslında yaşadığı hayatı hatırlatmıştı. işe ihtiyacı varken işi bırakıp gitmesi tıpkı geçmişindeki gibi “O”na, ailesine ve dostuna ihtiyacı olmasına rağmen gitmesi gibiydi.iş bunların yanında sıradan önemsiz kalıyordu elbet. Geçmişini hatırladıkça aklının karıştığını fark etti. Giden kendisi miydi? Yoksa onlar mıydı? Hatırlamıyordu.Hangi insan bile bile uçurumdan atlardı?Ya da hangi insan bile bile kendine acı çektirirdi ki?Onlara göre tek suçlu kendisiydi kendisi gitmişti onları bırakmıştı. Yine kendi kendine söylendi: “Beni hiç bir zaman anlamamışlardı.”