beşiktaşlı olmak şereftir

iki gün önce oğlumla telefonda konuşurken bana, 'baba beşiktaş'a ceza vereceklermiş. niye?' diye sordu. 'şike yüzünden.' diyemedim. 'eskiden olan bir olay yüzünden.' dedim.
o cevabı verirken, kendimi 1998 yılındaki valerenga maçının ardından, şifo mehmet'e, 'üç sıfırda oğlumu yatırmıştım. ben sabah oğluma ne diyeceğim.' diye ağlayan babaya benzettim.

liverpool'dan sekiz yediğimiz maç da dahil olmak üzere, beşiktaşlı olmaktan hiçbir zaman utanmadım. bu kararın ardından da utanmıyorum. beni utandıran şey, bu şerefli kulübü yıldırım demirören, serdal adalı, tayfur havutçu gibilerin eline bırakan bir taraftar olmak.
biliyorum oğlum büyüdüğünde bana bu günü soracak: 'baba, beşiktaş'a bunları yapan insanların kulübü yönetmesine niye izin vermiştiniz?' diyecek ve ben buna 'oğlum, quarezma ve guti'yi getirdiler diye... ' şeklinde cevap verirken yüzüm kızaracak.