antep te başımdan geçen inanılmaz hikaye

apartmana çıkarken cebimde 5 kuruş olmadığı farkettim lan dedim birşeyler yapmalıyım ama ne yapmalıyım. abi siz çıkın ben geliyorum dedim anahtarı aldım ve ehliyetsiz olmama rağmen antep caddelerinde hız yapmaya benzin yakmaya para yemeye başladım. oysa benim paramda yoktu tasarruf etmem gerekirken neden benzin harcıyordum ki bu zütveren abim kesin kilometreyi okumuştur alır parasını benden. para istemek ne kelime bide borçlu çıkarım bu bine. daha önceleri msn den konuştuğum numarasını aldığım bigün lazım olursa ararım dediğim bi hatun vardı onu aramayı düşündüm lan kaç aydır görüşmüyorsun iki msn de konuştuk diye karşısına geçip ben geldim mi dicen züt dedim kendi kendime. ama gelirken aklımın ucundan geçmezdi bu hatun lan arasam mı aramasam mı deyip durdum bi baktım gibindirik bir yerde stadın o taraflarda kale falan olan bir yere geldim. o değil yolu da bilmiyorum geri dönerken sora sora gidicem başka çaresi yok. çektim arabayı kenara indim aşağı. cebimdeki son kaçak winstonumu yakıp başladım mal mal düşünmeye. lan oğlum geri zekalı sen buraya nemden sıkıntıdan kurtulmaya gelmedin mi? geldin tamam işte otur ye iç sıç senden para isteyen var mı? elbette para isteyen yoktu ki zaten yengem bana laf söyletmez abime karşı bile korurdu. ama işte bu cebinde para olmayınca ki mahzunluk, eziklik duygusu yok mu beni gibende bu oldu.

devam edecek...