dumanlı 1 5 senenin ardından

Sana kızgınım biraz, biraz kırgın, biraz aşık, yalan, hala deliler gibi.

Biraz umutlu, eskisi gibi gelirsin diye. Geliyosun gerçi, kısa süreli olsada.

Konuşuyor bile benle, o konuşurken uyuşuyor vücudum.

O konuşsun diyede çok uyuşturdum bu vücudu, bilirsiniz.

Bazen onu güzel anlatamamaktan korkuyorum, eşsiz kusursuz olamıyacak belki hiçbir zaman, ama ne biliyim işte.

Hep ekgib kalıyor gibi geliyor onu her kaleme alışım, onu yazarken geçiyor yanıma, bakıyor bana, onla ilgili bir şey yazdıktan sonra

dudak büküyor sanki bana. Bu kadar mı yani ? der gibi. Demezdi, utangaçtı o.

O urganı bağladığım geceyi düşünüyorum, gitmeli miydim buralardan, daha tamamlamam gereken ne var bu senaryoda ?

Sanırım çok uzağım ölüm denen o limana, daha çok macera yaşamam gerekiyor.