ibretlik hikayemi anlatıyorum size

telefondaki eleman kızın en yakın aradaşını kocasıydı. dediki" bu kız bi taklar yiyor burda. ya takip ettir ya buraya gel, bişeler yap". kendimi kaybettim. nerden bildiğini sordum. orasını karıştırma, ben sana söyledim. gerisi sana kalmış diyip kapadı telefonu. hemen hatunu aradım. biraz muhabbet ettim ama sesinde en ufak bir değişme falan yoktu. ne yapmalıydım bilemedim. yanına gelmeyi planlıyorum dedim. bu aralar gelme dedi. önümüzdeki hafta gelirsin dedi. neden diye sordum. biraz daha özleyelim birbirimiziki kavuşmamız deliler gibi ols-un dedi. azdırdı beni hemen tabi. ama kafamdaki soru işaretleri gitgide artıyordu. o günün akşdıbına doğru dayanamadım. sordum, dedim hayatında başka birimi var? biraz kemküm etti, saçmalama falan dedi. ama sonunda öttü. kendime itiraf edemediğim şey gerçekmiş meğersem. tokat gibi yüzüme çarptı. yarın oraya geliyorum dedim. nolur gelme korkuyorum senden dedi. ama gidecektim. kimseye söyleme bir otel ayarla yarın ordayım, konuşacaz dedim. oda mecburen tamam dedi. çünkü bu olayın yayılmasından korkuyordu. otelide ayarlamıştı. bende otobüse binip istanbula doğru yol aldım kafamda binbir soruyla ...