ağlamak da bir zevktir

uzun zamandır ağlayamıyorum. ağlanacak o kadar şey eskittik ki, çoğu şeye üzülmek bile şimdi anlamsız geliyor. bakıyorum da insanlar kendini üzecek, kendilerine dert edecek şeyler yaratıyorlar bana göre. gereksizce akıtıyorlar ota taka değerli göz yaşlarını.
oysa ağlamak bir zevktir, göz yaşları da değerlidir. öyle boşa akıtmaya gelmeyecek kadar değerlidir hem de.
ağlamayı severim, çok da ağladım zamanında. ağlamak rahatlatırdı beni, hem içime hem dışıma dökerdim göz yaşlarımı. konuşamazdım çünkü kimseyle, anlatamazdım. içine kapanıklığımdan değil, anlamayacaklarını bilirdim. ben de ağlardım, geçip köşeme bazen usul usul, bazen salya sümük ağlardım. rahatlardım, boşaltırdım içimi.

boşuna dememiş ovidius: "est quaedam flere voluptas"

edit: bu arada, erkek adam ağlamaz diyenin kökünü gibeyim. öyle bir dünya yok.