ezilen bir çocuktum ilk zamanlar

eve geldiğimde selamun aleyküm nidalarıyla abilerle kucaklaştık ve elimdeki erzakları abiye verdim. ne gerek vardı olm allah razı olsun babandan gibi olağan tepkilerle karşılaşmıştım. bunun dışında da abiler gayet sıcakkanlıydı. herşey iyi güzeldi.

evin konumu da gayet iyiydi. şehrin takılmalık yerlerine minibüsle değil yürüyerek gidebilecektim. yaz tatili olmasına rağmen 4 abi vardı evde. memleketlerine gitmemişlerdi. 2 tane de polislik sınavlarına çalışan öğrenci vardı. onlar da benim gibi 15-20 gün kalacaklardı. bir de ben vardım tabiki. ortam sıcaktı. dini muhabbetler evde pek yoktu. sadece namazlar kılınırdı. onun dışında sürekli pes turnuvaları yapardık. eve gece geliş saati konusunda ev abileri beni kısıtlamıyordu. çok güzel geçiyordu anlayacağınız. pes 6 oynuyorduk. bir de türkçe spiker vardı ki evlere şenlik.