rus çeçen savaşındaydım toplanın

yola çıktık. tepeden tırnağa kadar silahlıydık.
el bombaları, mermiler falan.
korku vardı ama.az da olsa korku vardı
içimizde,ya kayberdesek korkusu.
bu korkuyu yenmek için elimizden geleni yapmaya hazırdık.
bir anda tekbir sesleri yükseldi. incici lekgibonuyla desem "iman power"
gibi bir şey oluştu, korku azaldı, hatta yok oldu.
15-20 dakika "la ilahe illallah" diyerek ilerledik.
Büyük Noxçi (çeçenlerin kendilerine verdikleri isim-bildiğin çeçen yani) kampına
yetiştik. ordakilere son durumu bildirip tekrar yola çıktık.
2 saatdan az bir süre kalmıştı, eski kampımıza varmaya.
yolumuzu değiştirdiğimiz için geç kalmıştık. birinci grup artık varmıştır diye düşündük.
ama onlar da kızıl kampına gitmişlerdi.o yüzden yolda karşılaşma
ihtimalimiz büyüktü.