cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra 2

zaman içinde iyiden iyiye kendimi kaptırdığımı hissettim ona klagib sevgi sözcüklerinin dışında sıfatlar , tanımlar bulma ihtiyacı duydum . her verdiğim sıfat ona yüklediğim yeni bir anlamdı . ilişkinin rehaveti ile dostum muzaffer'i boşladığımı hissettim . erkeklerde olan ahmakça bir tutum , sevdiğin kişi seni hiç bırakmayacak sanıp aşkın sarhoşluğu ile dünya yansa umrumda değil triplerine giriyorsun . aramıza üçüncü bir şahsın girmesi her ne kadar ilişki boyutumuz farklı da olsa bir uyumsuzluğa neden oluyordu . en boş vakitlerimin çok azını bile muzaffer'e ayırabilecekken , ( ki bu insan sayesinde dertlerimden nispeten kurtulmuştum ) en boşunda boşunu kızı düşünerek geçiriyordum . metafizik öğelerden sıyrılmıştım , hayat toz pembeydi . çok kaptırmamam konusunda tüm uyarıları kulak ardı ederek dikine gidiyordum . karşılık geldikçe daha bir farklı hissediyorsun , ölmekten falan bile korkmuyorsun garip bir histi . tek korkun 'kaybedebilme ihtimali ' bunu da pek düşünmemeye çalışıyorsun , netice de herkes birgün kaybeder diyorsun kendine . en sonunda birgün ölüm ayıracak zaten . hayatın tadını çıkarmak gerekli diye düşünüyorsun . unuttuğum husus ise müjganın işlemden sonra sana söyledikleri . kendini o kadar şartlandırıyorsun ki , belki müjgan bile öylesine demiştir hem herşeyi allah bilebilir sadece diye düşünüyorsun . kısacası tüm olumsuzlukları bir kenara atıyorsun , bazen inananarak bazen zorlayarak ve kendini kandırarak