dumanlı 1 5 senenin ardından

Yanına gelemesem bile hissediyorum gökte yağan her yağmurdasın.

Odamın penceresine damlayan, hapishanemin penceresi.

Birçok defa canını acımış olma ihtimali için gözyaşı döktüm, delirdim.

Kokusu hafızanızda yer etmiş birinin canının yanması, ne demek lan ne demek ?

Haziranları çok severdi, geri dönüşümün sebebi budur buralara.

Bu ay onu anlatmam gerekli diye hissettim.

Sırf siz üzülmeyin diye çok şey yazıp sildim.

Bana kalkıp bir şey kullanmıyacaksın diyorlar, gözlerimin önünde olmadan napabilirim ?

Kullanırsam ölürmüşüm, intihar ediyormuşum, yavaş yavaş.

Ulan ben o gün urganı bağladığımda ölümü boynuma geçirdim zaten

Anlatıcam onuda anlatıcam.

Ben eylüldüm o haziran, en güzel aylar bana göre. Ama ondan önce haziranın bir anlamı yoktu bende.

Kafamı yastığa koyduğumda, diyorum acaba o da beni bu denli özlüyor mudur. Ağlıyor mudur ?

Elimi tutuyor, "yanındayım ben" diyor. Kafasını göğsüme yaslıyor.

"Bir hayalden ibaret olduğunu söylüyorlar ama ?"

- "Bizi kıskanıyorlar, hep böyle olmadı mı zaten ?"

Hep öyle olmuştu, sidelyamla ben elele yürürken insanlar konuşurdu.

Mahallenin teyzeleri güzelliğine hayrandı, bende.

Utanırdı. Daha çok severdim, biraz daha utanırdı.

O kızardıkça ben daha hayran olurdum.