lise hayatımı anlatıyorumm

işte sınıfta ezildim kötü kokuyor falan filan. sonra eve gittim ayakkabılarıma baktım tekrardan ağladım tekrardan duygulandım. içimi öyle bir hırs bürüdü ki anlatamam. annemden babamdan ayakkabı kıyafet daha kış için mont isteyecek para yoktu o derece maddi durumumuz kötüydü birden arif abinin bana ettiği teklif aklıma geldi .pantolunumun cebinden arif abinin bana verdiği kart aklıma geldi ama kendi kendime ya başım belaya girerse ya okuldan atılırsam falan filan geldi aklıma. amaaan dedim ezilmekten dışlanmaktan hayvan muamalesi görmekten iyidir dedim.hem biraz cebime para girer hem ailem mutlu olur hem ben mutlu olurum dedim sonra biraz paraya kavuşunca bu işi bırakırım dedim zaten istanbulda o kadar uyuşturucu baronu varken benimi bulcaklar falan filan dedim. derken aradım arif abiyi