lise yaşantımı anlatıyorum piçler

onu yapan çocuk okuldan atılmış. artık okula gidebilirdim cezamda dolmuştu. bu seferde anası gibiğin teki yoklamada adımı karalayıp huur cocugu yapmıs. artık yapabılcek birseyım yoktu herseyı kabullenıyordum. kimseye gibicem seni diyemiyordum artık en son dediğimde muallaknin teki sen o ufacık gibinlemi gibcen kızlar bıle zor gördü onu demişti ve gene rezil müzfa olmuştum.. o gün okul bitti ve benim için bir çok şey nokta bulmuştu artık. hayatı sorgulamamın. yaratılış amacımın hiçbir anlamı kalmamıştı. çünkü babam bile sevmiyordu beni. iğrenç arkadaşı olmayan uyuz bir it gibiydim. tek iyi yonum kulaklarımın kepçe olmamasıydı. bütün gün bunları düşündüm. pgibolojim bozulmuştu artık. destek almam gerekiyordu. bilgisayarda yoktu evde. artık gece telefonumdam bakıyordum karıya kıza. artık sohbet hatlarını bile aramak istemiyordum. artık lise beni çok yormuş yıpratmıştı. işe başlayacaktım ama yapabileceğim bir iş yok. çizim yapamam müzik zaten bilemem. varlık amacını düşünmemi sağlamak buydu. ama benim hep merak edeceğim soru şuydu bu kardeşlerim benimle neden böyle yaptılar yoksa beni gerçekten seviyorlarmıydı. ben hepsini tüm olanlara rağmen seviyorum. onlar iyi ama şakanın eğlenmenin dozunu pek bilmiyorlar galiba günlük. sende olmasan ben kimle konuşurdum bunları. sen tek dostumsun benim. iyiki almışlar zamanında bana bunu. 4 yıldır yazıyorum sana. ama en ilginç kısımları şu son 2 yıl be günlük şu son 2 yıl.

09.11.2010