çocukluğumun en acı olayı

küçükken maddi durumumuz iyi değildi. babam eve biraz baklava almıştı akşam çayla beraber yemiştik. ertesi gün, yerli malı haftasıydı. annem bir kavanoza bir baklava koydu. peynir zeytin ve biraz da ekmek. sınıfa gittiğimde herkes pastalar börekler getirmişti. sınıftaki bir çocuk yanıma gelip
- onları fareler için getirdin galiba dedi. utancımdan yerin dibine girdim. bütün sınıf bana bakıp gülüyordu. okuldan çıktığımda sinirden ağlıyordum ve eve gidip anneme şunları söyledim:
- nasıl çantama 1 tane baklava koyarsın herkesin annesi börekler tatlılar koymuş!
annem, hayatım boyunca yarasını taşıdığım şu sözleri söyledi:
- Kusuruma bakma oğlum. baklavalardan benim payıma düşen sadece buydu.
Annemin yüzüne bakamadım, kendime lanet okuyarak odama gittim.
o günden beri hiç baklava yiyemedim. ne zaman baklava yiyen birini görsem, aklıma rahmetli annemin şu sözü gelir:
"Kusuruma bakma oğlum. Baklavalardan benim payıma düşen sadece buydu."
anneniz hala hayattayken kıymetini bilin. ölünce benim gibi annenizin her adı geçtiğinde kendinize lanet okumamak için.