bassplayergirl

yıl 1971, hanoi, vietnam. gerilla savaşından taşaklarımız çürümüş, hepimiz sonumuzun ne olacağını düşünüyoruz. cesetlerin şehrin dışına çıkarılması gerek. bu işi de bana ve hemşerim süleymana veriyorlar. yükletiyorum ölüleri kamyonetin arkasına, süleymanı da alıp yola çıkıyorum. şehrin 2 km dışında ufak bir dere var, genellikle cesetleri oraya bırakıyoruz yığılma olmasın diye. yine aynı yere gittik süleymanla. arabadan inip değnekçiliğe soyundum süleymana "gel gel topla gel" çekiyordum ki 42 sene boyunca unutmayacağım o kokuyu aldım. biraz ekşi biraz tatlı, insanın içini hoş eden bir kokuydu bu. 15 metre ötedeki karşı cinsimden geliyordu bu koku, ılgıt ılgıt esen rüzgarın taşıdığı kokuya başta anlam veremesem de dakikalar geçtikçe daha çok tanıyordum onu. sonunda kararımı verdim, evet, bu amın kokusuydu. tabi kendimi ama o kadar kaptırmışım ki süleymanın kamyonetle dereye düştüğünü çok sonra farkettim. "bu adamlar kamyoneti duyarlarsa beni giberler üstad" korkusuyla yoldan geçen ilk traktörle hindistana, limandan kalkan bir yük gemisiyle mısıra vardım. bir süre mısırda konakladıktan sonra bir yolcu gemisiyle istanbula kaçtım, hatırladığım kadarıyla 1976 yılıydı. kendime bir aile kurdum, nakliyat işine el attım (süleymanın anısına) ve bu sene inci sözlüğe üye oldum. başlıklar arasında geziniyordum ki bilgisayardan bir koku geldi bana yıllar öncesini anımsatan. hemen bu başlığa girdim ve kokunun kaynağını tanıdım. bu kokuyu asla unutmadım beyler, bu özbeöz pembe, sıkı, daracık am kokusudur. saldırın.