bi hikaye anlatıcam sizlere beyler

ne yapsam diye düşünüyorum milyon tane şey geliyo ama aramızda 50 metre kaldı artık.. adımlarım hızlandı hızlandım hızlandım kulakları çınlasın hüseyin diye bi arkadas vardı o da arkamdan geliyomus onların yanına. ben taş aldım bildiğin kaldırım taşı koşuyodum ki beni arkadan yakalayıp bütün hareket etme imkanımı imkansız kıldı. benim ilk hedefim alicandı doğal olarak..bu hareketimden sonra arkadasları alicanı uzaklastırdı ordan bi tek idil ben ve hüseyin kaldık. taşı elimden aldı hüseyin orda oturdugu yerin yanına koydu. idil bana bakamıyo bense ona öldürecekmiş gibi bakıyorum hüseyinin yanına gittim oturur gibi yapıp taşı aldım idile fırlattım.tam kaşından isabet.. sonrası çığlık bağrışma falan çocuklar geri geldi beni kendime getirmeye calışıolar idilin annesi babası ablası hepsi sokakta.. babası benim üstüme yürüyo bırakmıyolar falan.ben şoktayım hala. polis geldi 10 dakika sonra. güç bela bindik arabaya gittik karakola.. onları da getirdiler idil hastaneye gitmiş falan.bi güzel dayağımı da yedim karakolda bir gece konakladım.. şimdi beynimi kurcalayan bir soru var ben bunu yapmakla dogru mu yaptım yoksa hiç bişey yapmamalımıydım beyler ??bu hareketi yapmasaydım daha çabuk kendime gelir miydim yoksa böyle yanar mıydı bu kalp yine ?? dinlediğiniz için sağolun varolun.. eyvallah