kralınız geldi ulan ben kralım

birine ithaf edilmiş düşünceler bütününü içeren yazı. bu tanım olsun.

şöyle başlayalım : ben bu gece sana aşık olacaktım. sonda söyleyeceğimizi başta söyleyelim.

ben sanıyordum ki sen beni tanıyorsun, hatta şöyle söyleyeyim : sen beni tanımalıydın. ben sana kendimi olanca açıklığıyla anlattım. korkularımı, mutluluklarımı, arzularımı, takıntılarımı, yaralarımı, ebemkuşağını ve uçurtmayı sonra yağmuru ve göğü; sonra şiiri ve aşkı. evet, belki denildiği gibi "sana gül bahçeleri vaat etmedim" ama yalansız ve pazarlıksız bir umut bıraktım avuçlarına.
heyhat! ben ne zaman kaybolsam adres sormak için o şehrin yabancısını bulan adam değil miyim?

ben yalnız kaldım hep. bana kimse beni anlatmadı. benden insanları öylesine sevmemi bekleme! içten içe nefret ediyorum onlardan, beni kınama. çünkü beni kendilerinden tecrit eden onlardı. buna rağmen ben sana ne zaman bize dair öykülerle gelsem, sen bana başkalarını anlattın. beni başkalarıyla kıyaslama! ben kendi içimde bir evrenim; beni onların dünyasıyla alakadar etme...

ben sana bizi sordum, sen bana başkalarının gözlerindeki pırıltıdan bahsettin. ahh, sen ne kadar merhametsizsin!

sen en az onlar kadar zararsın bana. hatta onlardan daha kötüsün. ben her an onların benim canımı yakacaklarını biliyordum, çünkü düşman saflarındaydılar. oysa sen...

ben sana bu gece aşık olacaktım...

oysa sen beni hiç ciddiye almadın.

evet ben dedim, dünyaya karşı alınacak en ciddi tavır ciddiyetsizliktir, ama şunu bilmiyorsun, sen benim dünyam değilsin, sen benim rüyalarımsın. ve gayrı rüyalarım/dın.

seni ben diğerlerinden ayrı bir yere koymuştum, boş yanıma...

artık düşmanım bile değilsin...