burası benim lan siktirin gidin

Güneşli bir günde, çalsan kapımı. Otursan koltuğun kenarına, pantolonun pantolonuma değse. Heyecanlansan benim için. Diğer insanlara heyecanlandığından daha çok heyecanlansan. Tutsan elimden. Sıkı sıkı.

“Görürler, bilirler, duyarlar, konuşurlar” diye korkmasan artık?

Baksan gözlerimin içine, görebilsen. Ah be, bazı şeyleri keşke görebilsen. Keşke sevmeyi bilebilsen. Gitsek buralardan. zütürsen beni. “Nereye?” diye sormasam. Kaçsak. Hiç durmasak artık buralarda. Tanımasak kimseyi. Şuana kadar tanıdığımız kim bize ne yarar sağladı ki?

Durmasak artık buralarda. Sana diyorum dinliyor musun? Öpüşmesek de olur, barışmasak da. Konuşalım yeter.

Bunu istiyorum.
Seni istiyorum.
Beni sevmesen de olur.
Sadece bunu istiyorum.
Sadece seni istiyorum.
Çünkü bu dünyada bakmaya doyamadığım kim varsa, ona aitsindir.
Ben sana aitim.
Keşke sana aşık olduğumu ben bu kadar iyi bilirken, senin beni sevdiğini biraz da ben hissedebilsem.
Keşke son bir kez daha elin elime değse.