belkide beyler

mumu yakmak için çaktığım o çakmaktan yayılan
benzin kokusu hala odamda.
ama o ne ki,
burnumda kalan mis kokunun yanında..

seni sevdiğim kadar ibadet etseydim,
cennetti yerimi garantilemiş olacaktım.
ama sanırım ben cennete,
bu dünyada kısa yoldan ulaşmaya çalıştım.

mum ateşinden yakılan bir sigara...

içimde dinmeyen bir bekleme salonu yalnızlığı şimdi..

bazen düşünüyorum da,
dünyanın yaratılış amacı senmişsin de,
geriye kalan her şey etrafına yerleştirilmiş gibi.
gidişin, afaroz edilmişlik hissi.

biz bunun için buraya gönderildik,
gelmezsen ikimiz de bu gezegenden kovulacağız sevgilim!

sen aklımdayken gördüğüm tek 'son'
sayfa sonu benim.

yeni bir sigara ve odadaki benzin kokusu tazelendi..
seninkini sorma, o zaten hiç geçmedi..

sen her gidişinde,
kalbime işini zevkle yapan kötü kalpli haciz memurları geliyor ve,
kahkahalarla bir parçasını alıp gidiyorlar sanki..

biraz da ayazda tren istasyonu soğukluğu gibi..

sen hiç doya doya ısınamadığım güneşimsin..
ve bilmesen de hayalimde her gün'eşimsin..

- ki aşk
birlikte kurduğumuz hayalleri başkasıyla yaşatacaksa,
sarıldığımız her insanda birbirimizi anımsatacaksa,
tövbeler bozdurup, içimizi kanatacaksa,
yıllar sonra bir gün kolumuzda başka insanlar varken karşılaştığımızda yüzümüzü eğip geçişmek zorunda bırakacasa,

istemiyorum öyle aşkın en güzel halini..

seninle bir 'gelecek' düşlerken,
'gelecek' diye beklemeye mahkum olmak şimdi..

ve bilmeni isterim ki;
şayet gelmeyeceksen,
yıllar sonra bir gün hala sana şiirler yazarken duracak bu adamın kalbi..

'birlikte cümleler kurak diyordu yarım bir türkçeyle,
şimdi tüm cümleler kurak yokluğunun ikliminde.'

kafamın içinde beynimin duvarlarına duvarlarına vuran
kanlı oyunlar oynanan ve bu oyunlardan zevk alınan
acıyla dolu çocuk parkı sesleri..

o acının sebebi,
hiç doğmayacak çocuklarımızı oraya gömmemdir belki.

şimdi sen sonumuz yok diyorsun ya,
evet bizim bir sonumuz yok sevgilim.
ama işte aynı cennette olduğu gibi..