burası benim lan siktirin gidin

belki babamın istediği gibi uslu bir evlat olamadım hiç,
ya da senin istediğin gibi sessiz bir sevgili.
ilerde çocuklarımın istediği gibi bir baba da olamayacağım belki
tanrının istediği gibi bir kul da hiç değilim belli ki..

ama ben tanrımı çok sevdim, hep şükrettim.
babamı da çok sevdim, hiç karşılık beklemedim.
eminim ki çocuklarımı da çok seveceğim.
ama en çok seni sevdim,
ve bir tek senden karşılık bekledim..

ama şimdi, soğuk bir tren istasyonunda
evine ekmek zütürmek için akşama kadar tartı tutan
zayıf, küçük bir çocuğa bırakıyorum
tüm umut ve beklentilerimi.
sen beni hiç ısıtamadın ki,
belki bir parça umut ısıtır onun minicik ellerini..

yalnızca bunlar da değil..

babamı da ona bıraktım.
tanrının bana vereceği tüm nimetlerimi de.
hatta inanır mısın?
sıcacık yuvamı da ona bıraktım.
bir seni bırakamadım.
bilirsin bebeğim, herkesten kıskanırım.

bıraktığın parçalarla demirden bir duvar örüyorum kalbime şimdi.
oysa benim tüm kapılarım sana hep açıktı,
her günüm kadir gecesi misali..

belki günler seni göreceğim günün telaşıyla geçmeyecek,
benimle hayalini kurduğun şeyleri başkalarıyla yaşadıkça kahrolacaksın belki
belki çocuklarımıza düşündüğümüz isimleri taşıyan insanları vahşice katledeceğim,
kahkahalar atarak yapacağım bunu velev ki.
sen ise çok başka masallarda yine prenseslere öyküneceksin belki..

kim bilir,
adımı bile unutursun belki..