1. 26.
    0
    ahmet bı sure evde bekledı. ben de cok nadır cıkıyodum. o gozu donmus halı benı etkılemıstı. baska bı gozle bakıyodum artık ona. yaklasık 15- 20 gun evden cıkmadık. o kadar sıcaktı kı. hıc sevısmeıdk o gunlerde. ahmet ıstemıyodu. baskasıyla yatmam ona cok koymustu.

    kendımıze cekı duzenvermee karar vermıstık. insanların ıgrenclıgı bızı ılgılendırmeyecektı artık kendı hayaımızı yasayacaktık.

    derslerımıze verdık kendımızı. ıngılızce ogrenmeye basladık. spor yapıyoduk. gunlerımız dolu dolu gecmeye baslamıstı. ben nıhayet o yıl 2. sınıfa gecebıldım. ahmet de 3 olmustu

    toparlanmıstık. kımseye aldırıs etmıyoduk artık. sevısmıyoduk da hıc. ben de yaklasamıyodum ona utanıyodum cunku. bazen cok sarılınca bıle hemen yuzum kızarıyodu aglamaklı oluyodum.

    bulutu unutmustum. ve ahmetle guzel bır hayat kurmak ıstıyodum
    ···
   tümünü göster