abimin uzun soluklu hikayesi

anlatıyorum beyler anlatıyorum yarısını ilk entryde gerisini reservelere göre getircem
edit: ben yaşamışım gibi anlatıyorum çünkü hep mış miş eki getirmek olmuyo amk

çok yorgunum cebimde son 10 lira hiç bilmediğim bu şehre yeni bir hayata başlamaya gelmedim çalışıp para kazanmam lazım ama sabahtan beri girdiğim hiçbir yer eleman aramıyomuş. kalacak yerimde yok iş bulsam avans mavans kalacak yer için bi ümidim olacaktı pansiyon falan da ayarlayacaktım ama daha ilk amacım olan iş bulma eylemini gerçekleştirmiş değilim. telefonumun da şarjı bitmek üzere ara sıra annem arıyor onunla konuşuyodum moral verirdi o da kesilecek şimdi. neyse yaklaşık 30 saat uyumamanın verdiği yorgunlukta dolanıyorum boş boş çok uykusuzum ve iş bulamadım kalacak yerim yok son 10 liram şartlar tamamen olumsuz. ne yapabilirim diye düşünürken boş bulduğum bi bankta oturmaya karar verdim. hava yavaştan kararmıştı artık ama gayet güzel bi hava vardı burda insanlar gündüzün sıcaklığının kırıldığı bu saatlerde dışarı çıkmaya başlamıştı ben ise kafamı sokacak bi yer arıyodum. herkes kendini evden dışarı atmış ama ben onların tam aksi yönündeydim. bankta insanları izlerken içim geçmiş bi korna sesiyle uyandım yaklaşık yarım saat oturduğum bankta uyumuşum. uyandım ilk olarak çantamı kontrol ettim zaten içinde 3-5 parça kıyafet ve çamaşırdan başka bişey yok param cebimde zaten telefonum da cebimde kaybedecek bişeyi olmayan biri kafasına bürünmüşüm tamamen. bi vakit daha bankta oturduktan sonra bütün gün dolanmama rağmen etrafıma dikkatlice baktığımda sanki hiç girmediğim ama gayet kalabalık bi caddeyi farkettim. gerçi girmiş olmamın imkanı yoktu ben de zıt taraftan geliyodum zaten. neyse o caddeye doğru girdim bi umut belki bi iş ilanı görürüm diyerekten kalabalığın arasına bu umudun da verdiği kuvvetle karıştım ve yolun her iki tarafındaki dükkanların camlarına pür dikkat yoğunlaşarak ilerlemeye başladım. ilerledikçe umudum azalacağına daha da artmaya başladı çünkü dükkanlar sanki belli bir düzene göre sıralanmış gibiydi. telefoncular, kitapçılar, hediyelik eşya satanlar, kıyafet mağazaları göre göre ilerledim. ve en umutlu olduğum kafeler restorantlar başlamıştı ki şansıma tecrübeli garson aranıyor yazısını gördüm ve görmemle içeri girmem bir oldu.