1. 26.
    +1
    Takma isimler
    ben - igu
    kevaşe - gizem
    serseri 1 (sevgilisi olan) - mehmet
    serseri 2 - arda
    serseri 3 (ilerde anlıcanız iyi çocuk aslında) - asilkan
    ahmeti biliyonuz ilk tanıştığım çocuk

    _____________________________

    Evet devam ediyorum
    _____________________________

    Tenefüs zili çalmadan önce kafamda kurtum, kantine yetişir gibi hızla sınıftan uzaklaşacaktım. beklediğim zaman geldi, tenefüs zili çaldı ben tam doğruldum, yine sıranın ucunda bitmişlerdi, içimden bildiğim tüm küfürleri sayıyordum. aslında orada bildiğim tüm duaları etmeliydim ama işte...
    mehmet bana tip tip bakıyordu;
    "Oğlum bana bak yeni geldin beni delirtme giberim dalağını." (Küfürleri ben uyduruyorum ama yaklaşık bu sertlikte küfürler tam hatırlamıyorum)
    Ne yapacağımı bilmiyordum, en nefret ettiğim şey oldu sesim çatallaştı;
    "Sevgilin olduğunu bilmiyordum, yoksa öyle biri değilim" diyebildim, sesim çatallaştığı için zaten direk yenilgiyle başlamıştım.
    Mehmet sağ elini yumruk yaptı daha öne zütürdü, bana doğru eğildi, dişlerini sıkarak konuşuyordu. pgibopat havalarındaydı, e tabi ben de korkuyordum hakkını vermek lazım.
    "Seni şuan uyardım, zaten kıl kaptım sana... " dedi, konuşmasına devam edecekti ama asilkan araya girdi;
    "Tamam mehmet, gidelim artık yeni gelmiş bak bilmiyormuş" bunu derken asilkan mehmetin kolunu tutmuştu.
    Mehmet kolunu hızla çekti, sınıftan çıktı, ardından arda hızla peşinden koştu ama asilkan gitmeden önce bana garip bir şekilde bakmıştı. Ben tam birşey söyleyecektim, ne söyleyeceğimi de bilmiyordum, eğer asilkan söyleyecekken gitmeseydi öğrenecektim o an ne söyleyeceğimi.
    Ben öyle kaldım, okul bitimine kadar birşey olmadı, derse geldiler bana bakmadılar bile.
    Bitiş zili çaldı, ben hızlıca çantamı aldım, koşturmaya başladım. bana tembih edilmişti otobüsüm 5 dakika sonra geçecekti, koşmassam yetişmem zordu ben de tekrar 20 dakika beklemek istemiyordum. durağa ucu ucuna yetiştim zaten, bindim otobüse eve döndüm. eve girdiğimde inanılmaz bir rahatlama hissettim. ilk defa bu kadar stres olmuştum, ilk defa bu kadar güvende, rahat hissediyordum. Mutfaktaki anneme baktım bir gülümseme attım. tuvalete gireceğim diyerek hızlıca girdim, çantamı çıkarttım bıraktım, üstümü değiştirmeden yatağa yattım, direk uyumuşum zaten. Babam gelince beni uyandırdı, hadi yeğeme diye. Ben de kalktım elimi yüzümü yıkadım üstümü değiştirdim sofraya geçtim. Yeni eve zaten zar zor alışıyordum. Babam konuşmaya başladı;
    "Okul nasıl geçti bakalım?" en azından o ilgisiz baba tavrı yoktu üstünde.
    "iyi geçti, ne olsun" dedim, anneme karşı rahatlıkla yalan söylüyordum ama babama gelince iş değişiyordu.
    bana tip tip baktı, birşey demedi, sanki anlamıştı. sofrada konuşmayı zaten çok sevmezdik, yemeğimizi yedik ben odama geçtim, biraz müzik dinledim, ders progrdıbına baktım sonra bir kenarıya attım. uyumadan önce bilgisayara baktım, msn falan açtım, eski arkadaşlarım belki birşey yazar diye, açıklardı ama hiçbirşey yazmadılar. hayal kırıklığına uğradım, kötü hissettim harbiden. bilgisayarı kapattım gittim yattım.

    _________________________

    ihtiyaç molası

    ________________________
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster