1. 1.
    0
    şu hayatta en nefret ettiğim iki şey, uyandırılmak ve aç kalmak. kapı ziline uyandığımda bu cümleyi dışardaki densize söylemek için hazırlanmıştım.

    - kim o?
    - benim aykut bey, nedime.

    kapıyı açtım. üzerinde dünkü giysileri vardı hala.

    - ne var?
    - bi ihtiyacınız var mı diye şey ettim.
    - yok! bir daha sabahları kapımı çalma.

    der demez kapattım kapıyı. bu hareketimin onu kıracağını kapının çarpma sesi kafamda yankılandığında fark ettim. kapıyı açıp özür dilememe ise egom izin vermiyordu. bi ara halletmeliydim...
    ···
   tümünü göster