kanunlar hiç bi zaman aklıma yatmadı. polisi,mahkemeleri, sözde adaleti sevmem.

bu konuda sizce kim haklı?ben. peki haklı olan ben çıkıp şu bunağın dıbına şişe sokup kaderine terk etsem yanlışmı yaparım? hayır!fakat yapamıyorum.hep adalet düzeninden korktuğumiçin.bir insan kendine hesap verebiliyorsa herşey yapabilir.şu ahmet ölse kaç kişi üzülür lan bildiğin ot.hayatında hep birilerinin yalakçılığını yaparak, rant elde ederek paranın dıbına koydu. işte o para yüzünden ebruya sahip oldu. bence ahmette ölmeli.

elimde çantam. ağzımda siara kendi kendime şu yazdıklarımı mırıldanıyorum. sinirden ağlıycam. herşey o kadar mükemmel giderken nasıl böyle oldu.tek suçum o gün heyecanla kadına yakalanmam değildi. zaten öncesinden biliyoruş aramızdakileri. ebru sıçak evinde ahmetin kollarında uyurken ben sokakta titriyorum. gidip kimsenin tanımadığı bi arkadaşımın yanında kalmam lazım. seyyar kebapçılık yapan bi abi vardı mahallenın eski delikanlılarından. aklıma o geldi gittim yanına daha güneş doğmamış amk adam işe koyulmuş mangalı falan temizliyor. minibüsü kebapçı yapmış ne girişim ama? adam ekmeğinin peşinde koşuyor.o ana kadar hiç 5 te kalkmamış, insanlarında o saatte çalışmaya başladıklarını öğrenenemiştim.5 te kalkıp işmi yapılır lan? beni görür görmez geldi heyecanl ayanıma. öptü kucakladı.

-lan nerelerdesin?
+hiç sorma abi bayağı vefasız çıktım haklısın.
-onca ay gelmiyosun sabahın 5 inde geliyosun.gel çay iç.

oldum olsaı şu çay ısmarlama olayına kılım. bilmiyorum açıklayamam.ama o gün donuyordum.o çayı ısmarlaması için zütümü bile verirdim.