1. 26.
    0
    yine karanlık bir yer, bodrum katı olduğunu düşündüğüm taktan bir mahzen. üstteki demirliklerden içeri ışık hüzmesi süzülüyor, arabalar geçiyor oradan. nerede olduğumu da kestiremiyorum. o sırada ayak sesleri duyuyorum ne olduğunu anlamak için uyuyor taklidi yapıyorum. 2 kişi olduğunu anlıyorum sonradan diğerleri de geliyor tabii. konuşmaları tam olarak şöyleydi:

    +abi bu hala uyanmamış?
    -ben sıkıldım artık çağır bizimkileri.
    +(bağırıyor)rıfat, serdar!
    -off çocuğun zütü falan da çok güzel lan di mi? ben bunu öldürürcesine giberim.
    +ben dayanamayacağım.

    diğerleri de geliyor. ben o sırada yusuf yusuf ediyorum, ama başıma daha kötü bir şey geleceğini sandığımdan aslında rahatlıyorum. "oh be gibip bırakacaklarmış" diyorum içimden. bilmiyorum ki harbiden de söyledikleri gibi öldürürcesine gibecekler.
    ···
   tümünü göster