a hu deryaların da bir hiçliği diledim varlığın mabedindeyken
m en kendi deryalarımda yok oldum , çoğu insanın düşüncelerini dinlerken
i nsan olabilmenin özgürlüğünü tattım , ölümlüyken arda diyarında ben
n e gördüm ne görmedim ve kaldı bir hiçlik sol cebide , o da gidecek benimle.
a nladım bir çok yanlışın doğruyu da yanlışa sürüklediğini
g ördüm zavallı insanların yanlış yapmamak için gayret ettiğini
o zaman dedim kendime kaçarsan bir şeyden kovalar seni hayatta
y a kaçmayacaksın korkularından yada üstüne gideceksin korkmadığından
d ün gece de bir rüya gördüm her gün ki gibi yatakta yatarken
u zanıyordu cesedim musalla taşında tinim onu seyrederken
h aksızlığa boyun eğmemiş ama suskunluğu bakii olan bir et parçasıydı taşın üstünde
u yan dedim ve uyanmadı sonsuz uykuya çoktan dalmıştı
m ahur gözleri topraktan doğmuş toprağı arar olmuştu
c enk ettiğim zamanlarda ki gibi gözü yaşlı bir oluşumdu
o insan dediğimiz varlık bir yağmur damlasından oluşmuştu
c engaverler tanıdım dünyaya bir çok kez gelmiş mabet evine
u zanıyor boylu boyunca toprağın üzerin de
k endi kendime dedim ki sen göreceksin belkide
l an ne ala arşa değerse kafamız belkide
a nlam veremeyenler çıkacak benim bulunduğum ruh halime
r enk kattı karanlık ben yaşarken arda kentinde
i nsan olabilmenin düşüncesiyle yanıp tutuşurum bir gün yine belkide
