1. 126.
    +1 -2
    engin benim çocukluk arkadaşım olduğu için, yani bir nevi benim referansımla ortamımıza dahil olduğundan, mehtap'ın bu çirkin suçlamaları üzerine turan'ın çekip gitmesi beni çok öfkelendirmişti.

    gerçi geçen yıllar içinde diğer çocuklar belki benden daha çok engin'i sevmişler, kaynaşmışlar, kardeş gibi olmuşlardı ama nedense o gece o olay yaşandığında içimde güçlü bir sorumuluk duygusu ortaya çıktı. o akşam engin yoktu ve onu savunmak benim görevimdi!

    zaten çekingen bir çocuk olan altan ve gergin ortamlara hiç katlanamayan sedat oturdukları kanapede bir süre kıvrandıktan sonra "gidip bir turan'a bakalım" diyerek karşı daireye geçtiler.

    salonda mehtap'la yalnız kalmıştık. sehpalarda yarım bırakılmış bira şişeleri ve hala dumanı tüten izmaritlerle başbaşaydık.

    hesap soran, öfkeli gözlerle bakma sırası bendeydi. mehtap hesap vermeliydi. engin hakkında söyledikleri, turan'a yaptıkları affedilemezdi. kankamızın, dostumuzun nişanlısı olsa da artık çizmeyi aşmıştı.

    "mehtap sen kafayı mı yedin, ne yapıyorsun kızım, amacın ne!?" diyerek taaruza başladım...
    ···
   tümünü göster