hayatın ne kadar ibne oldğnn anlşldğı anlar

küçük kuzenime bakıyordum kahvaltı ediyorduk nutella yıyecegım dıye tutturdu yok kızım bu soğukta cıkartma sımdı benı dısarı dediysemde ısrar etti çocuk işte üşengeçlikten apartman görevlsini çağırdım sipariş verdim zaman geçti görevli geri gelmedi cama çıktım bakıyordum görevli bir eliyle kuzenimle hemen hemen aynı yaşta olan kızının elni tutmuş sürüyerek yürüyor öbür eliylede kuzenimin masada olan onlarca şeyi beyenmeyip istediği nutellayı taşıyor . resmen utandım o kapıyı açıp adamın yüzüne baka baka o poşedi almak istemedim neticesinde açtım küçük kıza bakarken belli etmiş olmalıyım ki annesi temzliğe gtt evde yanlız bırakamadım dedi görevli annesi gelene kadar bizde dursun oynarlar bizmkiyle hem dedim seve seve geldi içeri masaya ikisini yanyana oturttum ikisine birden bakınca brinn o çekingenliği ellerini dizlerinin arasına alıp oturuşunun yanında diğerinin bu nutella donmuş sürülmüyo sersenişleri kimse suçlu yada sorumlu deıl tabi

muallaksin hayat adaletsizsin.