dünyanın en masumu olarak gördüğüm sevgilim

ve beyler bu böyle sürüp gitti ayrıldıktan sonra 7. aya kadar
temmuzda 3. yılımızı kutlayacaktık
27 temmuz yıldönümümüzdü.
temmuzun 20sinde ona 1 hafta sonraki yıldönümümüz için bir hediye hazırladım
dediğim gibi kızın ailesi çok tutucu olduğu için buluşma imkanımız yoktu, eve 10dakika geç kalsa hesap soruyordu annesi
ben de ona elim kolum bağlı hazırlayabileceğim en iyi hediyeyi hazırlamaya karar vermiştim
bu arada temmuza kadar olan süreçte buna bir kere şöyle bir rest çekmiştim:
madem olmuyor, bensiz mutlusun, bu sefer seni tamamen hayatımdan çıkarıcam
bütün resimlerimizi, videolarımızı silicem ve seni tamamen unutucam
evet beyler hazırladığım hediye şuydu:
bu bir kere çanakkale gezisine gitmişti ordan bana hediyelik anahtarlık almıştı arkasına isimlerimizi yazdırmıştı, o
söz yüzüğümüz vardı bir tane o,
ona ilk aldığım isimli gümüş yüzüğün kırmızı kadife kalp şeklindeki yüzük kutusu,
bana bir kere sınava girmeden önce hediye ettiği kalem, bayağı hırpalanmıştı, o
size anlattığım burak mevzusundan sonra evime gelmişti ya, ben onu evden kovarım diye düşünmüş o yüzden odamın bazı köşelerine notlar serpiştirmiş beni affet seni çok özledim diye onlar,
ve bunun bir adet vegibalık fotoğrafı vardı o,
ve de elimde kalan son birlikte fotoğrafımız allahtan onu fotoğrafçıda çıkartmıştık, dijital ortamda anıları silmek çok kolay ama fotoğraf baskısını yok etmek için yakmak gerekir, o fotoğrafta birbirimize sarılmıştık bir parkta sarmaş dolaştık
bunları yere sarpiştirdim, küçük mumlar vardı bu mumları saydığım hatıraların çevresinde kalp şeklinde dizip ateşlemiştim, ve bu görüntüyü fotoğrafladım, yıldönümümüzde gönderecektim