1. 76.
    +2 -1
    @81 çok haklısın panpa reddetmek en zoru. ama çevrene bi bakıyorsun amk hiç de anlatıldığı gibi bi hayat sürmüyor ortalıkta. onca binlikler, huurluklar, namussuzluklar, şerefsizlikler... gırla gidiyor amk. her şey ama her şey o kadar pislikleşmiş, çirkefleşmiş ki işin içinden çıkmak mümkün değil. sonra sorgulamaya başlıyorsun 'la insanlar böyleyse insanı yaratan ne?' mesela bakıyorsun çevrende durumu senden çok çok çok daha iyi olan insanlar var (ki bu benim hep başıma geliyor amk) ve seni ezikliyor, sen kendini gittikçe gerizekalı ya da bitmiş hissediyorsun amk. bakıyorsun çevren bitmiş tükenmişsin. kızlar uzaklaşmış senden amk, para pul yok sokaklarda boş beleş dolaşıyorsun, ailenle iyi geçinemiyorsun, arkadaşların artık sana eskisi gibi bakmıyor. hatta sana değer vermiyor artık. artık bi yerden sonra patlama noktasına geliyorsun. düşünsene, her şeyi ve herkesi yaratan bi tanrının varlığından haberdarsın dua ediyorsun ibadet ediyorsun falan ama sanki tam tersini söylemişsin gibi değer görüyorsun. tabi bunun sonucunda da ne inanç kalıyor, ne özgüvenin, ne sevgin, ne saygın... eskisi gibi olmuyorsun artık.
    ···
   tümünü göster