cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra

hep beraber bağırıyorlar.

vialon !!!...

bu aynı bizim dervişlerin zikrlerine benziyor, büyük bir coşku ve vecd ile bu ismi tekrarlıyorlar. artık ölmeme ramak kaldı, ifrit baltayı indirmek üzere bekliyorken; bir ses yankılandı Leyse lehâ min dûnillâhi kâşifeh (o esnada durumumu takip eden kadın okuyormuş. necm58)

vialon oturduğu tahttan ayağı kalktı hışımla... ellerini fil kulaklarına bastırarak durun diye bağırdı. hepsi adeta buz kesmişçesine sustular

vialon başını sürekli sağa sola sallayarak, yerine oturdu... elini alnına zütürdü... uzun süre böyle kaldı... serbest bırakın ! dedi

üstümden ayaklarını çektiler. ifrit ise ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

efendim, serbest mi bırakacağız ?

sana ne diyorsam onu yap

ama efendim, anlaşmam ?

beni mi sorguluyorsun !

pekidedi...

biraz sonra iki yaratık belirdi. bunlar erumi ve sakildi. vialon onlar gelince ayağı kalktı. birbirlerine hışım ile baktılar.